ဗလာ

ငါလုိခ်င္တာ တိမ္တုိက္တခု မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး...
ၾကယ္စင္တစင္းလဲ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး...
ဖမ္းဆုပ္လို႔မရတဲ့ အတၱေတြလဲ မႀကီးလြန္းခဲ့ပါဘူး...
လက္ခ်ည္းသက္သက္ သြားရမယ့္ ခရီးမွာ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘေတြလဲ မထားခဲ့ပါဘူး...
ငါခ်စ္တဲ့ ဂစ္တာတလက္နဲ့ လမ္းတူတူေလွ်ာက္ေနရရင္ ေရာင့္ရဲေက်နပ္ေနတတ္သူပါ...

မ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးတုတခု ေကာက္တပ္ထားေပမယ့္
ရင္ဘတ္ထဲက နာက်င္ေနတာက ထိန္းလုိ႔မရဘူး...
ဘယ္လုိအေၾကာင္းမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ ဒီေနရာကုိ ေရာက္ရွိေနသလဲ...
ငါ့လက္ထဲက အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္သူက ေမာင္းႏွင္ေနသလဲ...
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ငါ့ရဲ့ စိတ္တံခါး၀က ေျပး၀င္လာ....

အနီေရာင္ တံလွ်ပ္တခု ျဖတ္စီးသြားခ်ိန္မွာ ဗလာၿဖစ္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္က အမွတ္တမဲ့ ထဆူပြက္တယ္...
အိမ္ကုိလြမ္းလုိက္တာတဲ့...