သူငယ္ခ်င္း မင္း

အမွားဆုိတာ လူတုိင္းနဲ႔ မကင္းတဲ့အရာပါ
အမွားကုိ သိတဲ့လူ နဲ႔ မွားမွန္းကုိ မသိတဲ့လူ ရွိမယ္...

မွားမွန္းမသိတဲ့လူ နဲ႔
မွားမယ္မွန္းသိလ်က္ ဇြတ္လုပ္တဲ့လူ အေၾကာင္းေတာ့ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး...
မွားမွန္းကုိမသိတဲ့လူကေတာ့ ဘာမွ ေၿပာစရာမလုိပါဘူး...
မွားမယ္မွန္းသိလ်က္ ဇြတ္လုပ္တဲ့လူကလဲ
သူစိတ္ေက်နပ္မႈတခုခုရလို႔ လုပ္တဲ့ကိစၥမ်ဳိး ျဖစ္မွာပါ...

ကုိယ္လုပ္တုန္းကေတာ့ မွန္တယ္ထင္ၿပီး လုပ္လုိက္တယ္...
ၾကာလာေတာ့မွ မွားမွန္းသိလာတဲ့လူ ရွိမယ္...
ဒါကုိလဲ ျပဳျပင္ခ်င္စိတ္ရွိလာတဲ့ လူတေယာက္အေၾကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ...

သူ ဘယ္လုိျပင္မလဲ...
ၿပင္လုိ႔ရတဲ့ အမွားဆုိရင္ ခဲဖ်က္နဲ႔ ဖ်က္လိုက္ရံုပဲေပါ့...

ျပင္လုိ႔မရတဲ့အမွားဆုိရင္ေရာ???
ကုိယ္လြတ္ရုန္းထြက္ေျပးခ်င္လာရင္...
ကုိယ့္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြ ထိခုိက္ခဲ့ၿပီလဲ...ဘယ္သူေတြ ထိခုိက္ေနဆဲလဲ...

ကုိယ္ထြက္ေျပးသြားရင္ သူတုိ႔ေတြ ဘာၿဖစ္ကုန္မလဲ...
ထိခိုက္သူလဲ မရွိဘူး လွည့္ၾကည့္စရာ ဘာမွ မရွိဘူးဆုိရင္ေတာ့
စိတ္ခြန္အားအရင္းတည္ၿပီး အသစ္ကေန ရဲရဲႀကီးၿပန္စပစ္လုိက္စမ္းပါ...

ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ကုိယ္ျပန္ငဲ့ၾကည့္ရမယ့္
လူတဦးတေယာက္ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ခင္ ေသခ်ာစဥ္းစားပါဦး...
စိတ္ေနာက္ကုိယ္ပါ လုပ္မယ့္ ကိစၥအတြက္ နစ္နာသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိမယ္...
သူ႔ရဲ့ အက်ိဳးရလာဒ္က ဘာၿဖစ္မလဲဆုိတာ အရင္ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္...
ဒီလို အေၿခအေနမွာ ထြက္ေၿပးဖုိ့ ၾကိဳးစားတာက
တကယ့္ ထြက္ေပါက္အစစ္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး...
ကုိယ့္သမိုင္းကုိယ္ ေရးေနၾကတဲ့ ေလာကစာအုပ္မွာ
တာ၀န္မဲ့သူတေယာက္ စိတ္ေစရာသြားတဲ့ လူသားတေယာက္ အၿဖစ္ ေရးခဲ့ေတာ့မွာလား...

ကုိယ့္အမွားေၾကာင့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကုိ ခံစားေနရတဲ့ လူသားတခ်ိဳ႔ရွိမယ္ဆုိရင္...
ကုိယ့္အမွားကုိ ျပင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ အမွားေတြထပ္က်ဴးလြန္ရင္း
အဲဒီ အမွားသစ္ရဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ခံစားရမယ့္ လူသားတခ်ိဳ႔ရွိလာမယ္ဆုိရင္...
ဒါဟာ အမွားကုိ ျပင္ပံုျပင္နည္းမွားေနလုိ႔ ျဖစ္မယ္...

ပထမအမွားကုိ မသိနားမလည္လုိ႔ ဆုိၿပီး ေလာကၾကီးက ခြင့္လႊတ္လိမ့္မယ္...
အမွားရဲ့ အမွားကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ ခြင့္လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...
သူငယ္ခ်င္း မင္း သတိထား...