ညေန

ဘာလိုလုိနဲ႔ အိမ္နဲ႔ အေမနဲ႔ ခြဲေနရတာ ၂ ႏွစ္နားေတာင္ နီးလာၿပီ
၂ ႏွစ္ဆုိတဲ့အခ်ိန္က ေနရာသစ္တခုမွ အသားက်ႏုိင္ဖုိ႔ မလံုေလာက္ေသးဘူးလား
ဒီ ၂ ႏွစ္လံုးေတာက္ေလွ်ာက္ အေမ့ကို ဖုန္းဆက္ျဖစ္တုိင္း
ျပန္ခ်င္တယ္ အေမရယ္ လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနမိတယ္...

ဘာရယ္မွန္းေတာ့ မသိဘူး...
ခံစားတတ္စ အရြယ္ကတည္းက ညေန ေန၀င္ခ်ိန္ဆိုရင္
အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္တခု ၀င္၀င္လာတယ္...
ညေနတိုင္း ညေနတုိင္း အဲဒီခံစားခ်က္နဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ျဖစ္တယ္...
ဒါေပမယ့္ ေနရာသစ္ကုိလဲ ေရာက္ေရာ ဘာေတြ ဘယ္လုိ block ျဖစ္သြားတယ္မသိဘူး...
ေန၀င္လုိ႔ ၀င္မွန္းလဲ သတိမထားမိေတာ့ဘူး...
၂ ႏွစ္တာကာလလံုးလံုး ကုိယ့္ညေနေတြ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္...

ဒါေပမယ့္ ဒီတလအတြင္းမွာ ထူးထူးျခားျခား ညေနအနံ႔ကုိ ျပန္ရတယ္...
ေနညိဳညိဳအခ်ိန္ရဲ့ ေလထုကုိ ျပန္ခံစားမိလာတယ္...
ကုိယ္ ဒီေနရာမွာ အသားက်စျပဳလာၿပီလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္...
ဒါေပမယ့္ သိစိတ္ကေတာ့ ဟင့္အင္း...အိမ္ပဲ ျပန္ခ်င္တယ္ တဲ့...
ၾကည့္ရတာ ေနသားမက်ခ်င္တဲ့ သိစိတ္ကုိ
ေနသားက်လာတဲ့ မသိစိတ္က အႏုိင္ရလာတဲ့ သေဘာမ်ားလား...

ဘာပဲဲဲျဖစ္ျဖစ္ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာတဲ့အတြက္ေတာ့ ႀကိဳဆုိရမွာပဲေပါ့...