မုိးေတြကလဲ မည္းလို႔သည္းလုိ႔ပါလားေနာ္...
မုိးေတြရြာေနရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သားသမီးေတြအတြက္
အေမနဲ႔အတူ ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ ကားငယ္ေလး အေအးမိလို႔
အေမမ်ား ဒုကၡေရာက္ေနမလား စိတ္ပူလုိက္တာ...
မုိးသည္းသည္းၾကား စက္ႏုိးမလာတဲ့ ကားထဲမွာ တေယာက္ထဲ အားငယ္ေနရင္း
အေမ့ေဘးနား အတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ မနီးမေ၀းက အေဖ့ကုိ တမ္းတေနမလား...
အေမ့ေဘးနား အတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အေ၀းက သမီးကုိ သတိရေနမလား...
အေတြးေတြက ေဆာက္တည္ရာမရ...
ထုိဖူးေႏြးတပြဲကုိ ဆယ္ခါစားခ်င္မွ တခါပဲ စားခဲ့ပါတယ္ဆုိတဲ့ အေမ...
မနက္ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ေတာင္ေပၚရြာက ေဆးခန္းရွိရာ ေလးမုိင္ခရီးကုိ
ေနပူမုိးရြာမေရွာင္ ထီးထမ္းလုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္တက္ခဲ့တဲ့ အေဖ...
ဘ၀လမ္းၾကမ္းကို တြဲလက္ညီညီ ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ အေဖနဲ႔အေမ...
ေရဆန္မွာေခ်ာ ေရစုန္မွာေမ်ာ လို႔ မေျပာရက္ပါဘူး...
တျခားသူေတြ ကုိယ္စီကုိယ္စီအတြက္ေတာ့ ဘယ္လုိေနမယ္ မသိေပမယ့္
အေဖနဲ႔အေမအတြက္ေတာ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ထဲက
ေနေပ်ာ္တဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ အိမ္သစ္ကေလးတလံုးအတြက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါး ၾကာခဲ့ပါတယ္...
အေမကုိယ္တုိင္ ေန႔ေန႔ညည အိပ္ေရးပ်က္ခံ ဆြဲခဲ့တဲ့ အိမ္ပံုစံေလး
အုတ္ျမစ္ကေန ရုပ္လံုးေပၚအေခ်ာသတ္ေနတာကို ေန႔တုိင္းရပ္ေစာင့္ၾကည့္ရင္း
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြက အတုိင္းအဆမဲ့ လြင့္၀ဲလုိ႔...
ဒါေတြက အတိတ္တခ်ိန္ကဆုိေပမယ့္ လြယ္လြယ္ေမ့ပစ္လုိက္စရာမွ မဟုတ္တာပဲေနာ္...
အေဖခ်ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုအတြက္ ၁၀တန္းေျဖခါနီး စိတ္ထိခုိက္ၿပီး
စာမက်က္ႏုိင္ျဖစ္ေနတဲ့ သမီးကုိ အတုိင္းအဆမဲ့နာက်င္ေနလ်က္က
"တေန႔က်ရင္ အေဖ့ေၾကာင့္ သမီး အမွတ္မေကာင္းဘူး လို႔
အေဖ အေျပာမခံရေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ပါ သမီးရယ္" လို႔အားေပးတတ္ခဲ့တဲ့အေမ...
အေမ့ရဲ့ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ျခင္း အတိုင္းအဆကို နားမလည္တတ္ခဲ့ေပမယ့္
အေဖ့အတြက္ဆုိၿပီး သမီး စာက်က္တတ္ခဲ့တယ္ အေဖ...
မူႀကိဳေက်ာင္းကေန ၁၀တန္းေအာင္တဲ့အထိ
ေနာက္ဆံုးတကၠသိုလ္ေရာက္တဲ့အထိ မုိးရြာေနရင္ မုိးကာၿခံဳၿပီး
ေနပူရင္ ဦးထုပ္ေဆာင္းၿပီး တေန႔မပ်က္ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းပို႔လုပ္ေပးခဲ့တဲ့အေဖနဲ႔အေမ...
သီတင္းကြ်တ္ေရာက္ရင္ ေဆးခန္းအျပန္မွာ ေရာင္စံုမီးပံုးေလးေတြ ၀ယ္လာေပးတတ္တဲ့အေဖနဲ႔အေမ...
ေမြးေန႔ေရာက္ရင္ သမီး အိပ္ယာမႏုိးခင္ လက္ေဆာင္ထုပ္ကေလးေတြ
တိတ္တိတ္ေလး လာခ်ေပးတတ္တဲ့ အေဖနဲ႔အေမ...
အေဖနဲ႔အေမ...
အေဖနဲ႔အေမ...
အေဖနဲ႔အေမ...
အေမ့ရင္ထဲမွာ သမီးျဖည့္လို႔လဲ မျပည့္ႏုိင္တဲ့ကြက္လပ္တခု ရွိေနတာ
ေသေသခ်ာခ်ာသိလ်က္နဲ႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတဲ့ သမီးကို ငဲ့ၾကည့္ေပးပါ အေဖရယ္...
အေမၿပံဳးေနတာကုိပဲ ျမင္ခ်င္တာပါ...ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အေမ့အနားမွာ ေနေပးပါေနာ္...
အေဖနဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြ မတူေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာင္မွ
အေဖနဲ႔တူတူ သကၠရာဇ္ေတြမ်ားစြာ အတားအဆီးေတြမ်ားစြာ
မ်က္ႏွာတခ်က္မပ်က္တမ္း ႀကံႀကံခံရင္ဆုိင္ရုန္းကန္ခဲ့တဲ့ အေမအတြက္
ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အေမ့အနားမွာ ေနေပးပါေနာ္...
ဒါဟာ ပူဆာျခင္းဆုိလဲ ဟုတ္ပါတယ္...
ေတာင္းပန္ျခင္းလဲ မည္ပါတယ္...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းလို႔လဲ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္...
အေဖရယ္...အေမ့အနားမွာ ေနေပးပါေနာ္...
အေမ့အနားမွာ...
Monday, September 3, 2007
အေမ့အနားမွာ
Posted by Color Blind at 2:42 PM
Labels: စိတ္ေျဖရာ, ေကာက္ေၾကာင္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
လာေရာက္ခံစားသြားပါတယ္ အမေရ။ အျပည့္အ၀ကိုယ္ခ်င္းစာမေပးႏိုင္ေပမယ့္ မွ်ေ၀ခံစားေပးဖို႔ ႀကိဳးစားသြားပါတယ္။
အစ္မရဲ႔
အေဖနဲ႔အေမကို
အျပည္႔အ၀ခံစားသြားပါတယ္
ရင္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးပဲ
အမေရ လာေရာက္ခံစားသြားပါတယ္.. ရင္ထဲမွာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ကုိ ခံစားရပါတယ္
Post a Comment