သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔

ဒီလုိေန႔ဆုိ ကုိယ့္ၿမိဳ႔ ကိုယ့္ရြာမွာ ေတာင္ေပၚထံုးစံအတုိင္း
မိသားစုနဲ႔ အတူ အလွဴစာေတြ ျခင္းေတြ ျခင္းေတြနဲ႔ အျပည့္ထည့္လို႔
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း စံုေအာင္ တက္မယ္
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုရင္ နင္ ဘယ္ႏွစ္ေက်ာင္းေရာက္လဲ ေမးၾကမယ္
သက္ႀကီး၀ါႀကီး အဖိုးအဖြား မိဘ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြ လိုက္ကန္ေတာ့မယ္
အိမ္က အေဖ နဲ႔ အေမကုိ ဖေယာင္းတုိင္ေလးနဲ႔ ကန္ေတာ့ၿပီး မုန္႔ဖုိးလက္ျဖန္႔ေတာင္းမယ္
ညေနမိုးခ်ဳပ္လာရင္ အဖိုးကုိယ္တုိင္ ၀ါးခုတ္ၿပီး လုပ္ေပးတဲ့ မီးၾကာကပ္ေလးေတြ
အေဖ နဲ႔ အေမ ၀ယ္လာေပးတဲ့ မီးပံုးေလးေတြ ထြန္းရင္း
ၿခံထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားေနၿပီေပါ့

ဒီတႏွစ္ကေတာ့ အိမ္နဲ႔ အေ၀းမွာ ရွိေနတဲ့အတြက္
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မတက္ရ
လူႀကီးမိဘလဲ မကန္ေတာ့ရ
မီးပံုးလဲ မထြန္းရ
မုန္႔ဖိုးလဲ မရ
မေရရာတဲ့ အလြမ္းေတြနဲ႔ စိတ္ေတြကလဲ မအားမလပ္...
ေသခ်ာတာကေတာ့ သိပ္ကုိလြမ္းေနၿပီ...

ေအာ္....တင္းထားဟ...အိမ္ျပန္ရဖို႔ နီးေနၿပီပဲ...